homepark

Johan's hof

Een sprookje door Ton Daas
(metaforisch naar eigen ervaring)

© dec 2001
roosAan de rand van het vriendelijk dorpje Wegsloot woonde Johan in een huis met een aardige tuin. Johan Stok, want zo heette hij, was sinds kort gepensioneerd. Hij hield erg van planten en van tuinieren. Dat was niet zo verwonderlijk, want hij was afgestudeerd bioloog en had tot zijn pensioen bij de Hortus Botanicus gewerkt in het veredelen van planten en later als onderzoeker van plantenziekten. Hij had daar diverse nieuwe soorten planten gekweekt door kruisbestuiving en zo en er was zelfs één soort naar hem vernoemd, de Stokroos. Hoewel Johan alleen woonde, was hij beslist niet eenzaam. Hij wandelde vaak door het dorp en praatte graag met de mensen. Zo was ook eigenlijk het idee van zijn hof geboren. Tijdens één van zijn wandelingen was hij namelijk in gesprek geraakt met de burgemeester.vogel Zij ontmoetten elkaar toevallig bij een verwaarloosd landje in het dorp, waar soms mensen kwamen om hun hond uit te laten. De burgemeester had verteld dat hij er altijd graag een park van wilde maken, maar dat aanleg en onderhoud voor een dorpje als Wegsloot veel te kostbaar zou zijn. Johan had toen voorgesteld om er te mogen tuinieren en de burgemeester had dat goed gevonden. Bijna iedere dag was Johan sindsdien op het landje aan het werk gegaan. Het ging niet snel, want het mocht allemaal niets kosten, maar er kwamen jonge bomen en struiken, gazons en kleurige bloemperken. Hij legde een vijver en schelppaadjes aan en hij plaatste er een paar houten banken voor de bejaarden. Voor de kinderen maakte hij een hoge schommel aan een stevige tak en een paar doelpalen in het gras. Johan kende nog genoeg personeel van de Hortus en mocht er vaak wat overtollig materiaal of gewassen voor een klein bedrag of zelfs gratis meenemen. Soms kreeg hij ook van mensen uit het dorp planten en struiken die in hun tuin in de weg stonden. Van zijn pensioen kocht hij tenslotte zaadjes om rozen mee te kweken, want zijn park zou zonder zijn rozen niet compleet zijn. Overal wist Johan in het park een goede geschikte plek voor te vinden en groeide het in enkele jaren tot een hof die, hoewel eenvoudig, toch fraai en heel gezellig was en waar de mensen 's middags of in het weekend graag kwamen wandelen.meisje Met mooi weer kwamen er zelfs mensen picknicken op het gras aan de vijver. De kinderen wisten na schooltijd of op hun vrije woensdagmiddag de hof van Johan ook te vinden om er te schommelen of te voetballen, terwijl op een bankje bejaarden plaats namen om van hun spel te genieten. Johan was er trots op dat iedereen zo graag in zijn hof kwam. Hij leerde de mensen de namen en eigenschappen van de bloemen en planten en kon er urenlang over vertellen. Hij gaf mensen advies voor hun eigen tuin en gaf ze dan stekjes mee uit zijn hof of hielp ze met het bestrijden van een plantziekte. Hij vond het fijn om nog iets van zijn kennis te benutten nu hij gepensioneerd was. De burgemeester kwam ook vaak tijdens zijn lunchpauze in de hof wandelen en trakteerde Johan dan op een goede sigaar. Hij liet Johan dikwijls blijken dat het park een verrijking voor het dorp was en dat de wethouders en hij er erg mee waren verguld. Niet alleen was Johan trots, maar ook zuinig op zijn hof. Plantenziekten kregen bij hem geen kans en nadat hij gemerkt had dat vandalen eens takken van bomen en struiken hadden gerukt en door een hond kuilen in het gazon waren gegraven, zette hij een hek om het park en sloot het 's avonds na zonsondergang zorgvuldig af.
bomenHet naburige dorp Driesprong had ook een park. Het was wel wat groter dan dat van Wegsloot, maar het zag er toch saai en ongezellig uit. De verantwoordelijke wethouder, mevrouw Staal, bestede er best genoeg geld aan, want ze bestelde regelmatig een hoveniersbedrijf voor het onderhoud en nieuwe aanplant, maar er was geen vijver en er waren geen gazons of bloemperken. Voor kinderen was er al helemaal niets te beleven. Bovendien stonden er diverse zieke en beschadigde bomen. Johan had al eens aangeboden om te helpen met het onderhoud. Hij had toen de zieke bomen behandeld en wat struiken verplant. Ook had hij een bloemperk aangelegd en een klimrek gemaakt, maar die liet wethouder Staal onmiddellijk weer verwijderen. Het park was immers om in te wandelen en het was geen speeltuin. Ook zijn voorstel om een hek te plaatsen werd direct verworpen, omdat in Driesprong geen vandalen zouden wonen. Johan was ook al eens door wethouder Staal bij een kwijnende boom in haar eigen tuin gehaald. Het bleek dat niet alleen de boom, maar, omdat er niet op tijd was ingegrepen, ook veel andere planten en struiken waren aangetast door een schimmelziekte. Johan had niet veel anders kunnen doen dan de boom om te zagen en ook de andere struiken flink terug te snoeien. Nadien had mevrouw Staal hem verweten dat Johan haar tuin had geruïneerd.glazen
De vooruitgang ging ook aan Wegsloot niet voorbij. Door het provinciebestuur werd namelijk besloten dat Wegsloot en Driesprong met nog enkele dorpen in de omgeving moest worden samengevoegd tot één gemeente met de nieuwe naam Assembleestad. De burgemeester werd overgeplaatst, de wethouders kregen een functie in de stadsdeelraad en met veel feestvertoon werd een nieuwe burgemeester en een nieuw stadsbestuur geïnstalleerd, waarin ook wethouder Staal was benoemd. De straten werden versierd en een week lang was het feest. Alle inwoners kregen tenslotte een fraai verzilverde legpenning als aandenken aan deze glorievolle gebeurtenis in de geschiedenis van Assembleestad.
Het land ging het ook economisch voor de wind. De steden deiden flink uit vanwege nieuwe bedrijven en woonwijken, waardoor de mensen in het land klaagden over de slechte groenvoorziening. De regering besloot daarom meer geld beschikbaar te stellen voor groen in de steden.bestuur Het nieuwe stadsbestuur van Assembleestad maakte dan ook een voortvarend plan om overal in de stad de parken te laten opknappen. Het moesten presentabele, functionele en onderhoudsarme parken worden. Er moesten platanen, cipressen en linden worden geplant. Verder zouden er geen vijvers, gazons of bloemperken komen (dat kostte te veel onderhoud) en geen speeltoestellen (dat hoorde niet thuis in een stadspark). Het werk zou worden uitbesteed aan professionele en vakbekwame bedrijven. Aan een grondbedrijf werd opdracht gegeven om de percelen te effenen en asfaltpaden aan te leggen en aan een hoveniersbedrijf om de aanplant te verzorgen en onderhoudsvrije metalen banken te plaatsen. Vervolgens werd met een sociaal dienstverlenend bedrijf een contract afgesloten om gedurende de zomermaanden het onkruid te schoffelen en om in het najaar een grote onderhoudsbeurt uit te voeren die zou bestaan uit snoeien en bladeren ruimen. Johan las van deze plannen in de krant zonder de details te kennen en van de stadsdeelraad van Wegsloot werd hij ook niet veel wijzer. Hij had de nieuwe burgemeester al eens uitgenodigd in zijn hof, want hij had een angstig voorgevoel gekregen. Hij kreeg echter alleen te horen dat de burgemeester vanwege zijn drukke werkzaamheden absoluut geen tijd had om naar een tuintje in de wijk Wegsloot te komen kijken en dat alles prima was geregeld.buldozer Intussen ging Johan trouw iedere dag naar zijn hof, want er was genoeg te doen en anders waren er altijd wel bezoekers die iets van hem wilden weten of gewoon een praatje kwamen maken of hij trapte een balletje mee met de kinderen.
Op een ochtend werd Johan door wethouder Staal namens het stadsbestuur gebeld met de mededeling dat van het stukje land, waarvan ze gehoord hadden dat hij er de sleutel van beheerde, hij er voor moest zorgen dat het hek voortaan open bleef, zodat de bulldozers van het aannemersbedrijf er in konden om het op te knappen.bloem Voor het beheer en onderhoud ervan hadden ze Johan niet meer nodig en dankten zij hem hartelijk. Wethouder Staal zei dat hij natuurlijk wel in het nieuwe stadspark kon komen om de mensen zijn verhalen over plantjes en zo te vertellen, maar dat hij zich wel aan de parkregels diende te houden. Johan had die ochtend echter geen zin meer om het hek open te doen en wilde niet in het park zijn als daar de bulldozers zouden komen om het op te knappen. Maar de bulldozers kwamen die dag niet en ook de rest van de week niet, want het werk had wat vertraging opgelopen. Het duurde nog enkele maanden, waarin de hof zichtbaar verwaarloosde.boek Sommige mensen waren verontwaardigd dat Johan niet meer kwam om het hek open te doen. Het was toch zeker ook hun park? En kwade tongen beweerden dat hij er onkruid had gezaaid uit boosheid.
Johan is er nooit meer geweest. Die neemt wat rust met een mooi boek in zijn eigen enigszins verwaarloosde achtertuin. Een boek dat hij kreeg als dank van de machteloze stadsdeelraad en begripvolle buurtbewoners. Als bladwijzer gebruikt hij een door kinderhanden getekende kaart. De mensen uit zijn omgeving biedt hij nog graag geregeld hulp of raad of komen gewoon voor een praatje. Enkele zelfgekweekte planten en ook de schommel uit de hof heeft hij later nog opgehaald. Die schommel hangt nu aan een stevige tak in zijn achtertuin.boom Kinderen uit de buurt komen er geregeld op spelen terwijl Johan van hun spel geniet. Toen de bulldozers uiteindelijk kwamen, moest het hek worden opengezaagd. Het park is met een half jaar vertraging opgeleverd door de aannemers en voldoet aan alle gestelde eisen. Soms komen er mensen om hun hond uit te laten.

* * *

hond